Droga do realizacji tego albumu trwała kilka lat. Pierwszym etapem było napisanie cyklu kompozycji jazzowych inspirowanych polskimi tańcami tradycyjnymi, w tym tańcami mniejszości narodowych. Pomysł ten wziąłem z idei kompozycji stosowanej przez Fryderyka Chopina, z tą różnicą, że nie komponowałem utworów klasycznych, lecz tematy jazzowe. Tak jak Chopin zatytułowałem te kompozycje nazwami tańców ludowych, w ten sposób powstały moje Polonezy, Oberek itd. W pierwszej wersji zaaranżowałem te utwory na nonet z udziałem pięciu instrumentów dętych. Chociaż byłem zadowolony z efektu mojej pracy, jednak zapragnąłem prócz brzmienia jazzowego, uzyskać także brzmienie muzyki tradycyjnej, by również i w tym elemencie stworzyć fuzję muzyki etnicznej i jazzowej. I padło na nią... Postanowiłem zrealizować moje dawne marzenie i nauczyć się grać na lirze korbowej. Spędziłem kilka lat nad tym zadaniem i doszedłem do momentu, w którym mogłem na lirze zagrać większość z wcześniej napisanych przeze mnie utworów. To też było podstawą do nowego opracowania całości cyklu, w którym brzmień fortepianu i liry nie łączyłem już z instrumentami dętymi, lecz ze skrzypcami i gitarą. Na płycie na skrzypcach gra Weronika Plutecka, która skądinąd nie zajmuje się zazwyczaj muzyką jazzową lecz etniczną. Na gitarze towarzyszy nam wspaniały muzyk jazzowy - Szymon Mika. Aparat wykonawczy wspiera niezawodna sekcja rytmiczna: Paweł Wszołek (kontrabas) oraz Szymon Madej (perkusja). Cieszę się, że udało mi się stworzyć i nagrać z tą ekipą album etno-jazzowy w bardzo szerokim rozumieniu i na wielu poziomach tego stylistycznego określenia. Etno-jazz jest w sferze kompozycji, w brzmieniu i w wykonawstwie muzyki. Niech gra muzyka!

Joachim Mencel

Cytaty z wybranych recenzji płyty "Artisena"

"Lira na płycie w połączeniu z gitarą, skrzypcami, fortepianem i perkusją dodaje bardzo interesującego dodatkowego koloru brzmieniu muzyki, która jest trudna do uchwycenia pod względem stylistycznym - czasem eksperymentalna ("Mazurek d-moll"), czasem swingująca ("Kolomyjka Bb-moll"), a następnie niezwykle melodyjna tak jak w "Oberku G-dur" gdzie frazowanie budzi skojarzenia z zespołem Oregon czy z Patem Metheny."

Guido Diesing, Jazzthetik Magazine

"podczas gdy muzyka Mencla ma autentyczne tradycyjne brzmienie, zdecydowanie jest to współczesny jazz. Trzeba z dystansem traktować muzyczne fuzje, ale ta tutaj(…) naprawdę działa."

Neil MacRae, Cosmic Jazz

"lubię, gdy zainteresowanie rodzimą kulturą ludową nie ma odium obsesji. Dzięki temu umiarowi na plan pierwszy wysuwa się lider jako kompozytor, umiejętnie i z klasą korzystający z rodzimej tradycji, aby tworzyć swoje - menclowskie - kujawiaki, polonezy, kołomyjki."

Basia Derlak, Jazz Forum

"Pomysł Mencla na „Artisenę”, choć na pewno ryzykowny, zwieńczony został pełnym artystycznym sukcesem – powstała płyta klasyczna z urodzenia, jazzowa z ducha i ludowa (etniczna) z racji zainteresowań lidera."

Sebastian Chosiński, Esensja.pl

"Album etno-jazzowy, do którego dochodzimy, przekraczając kolejne poziomy wtajemniczenia. Siła ducha tradycji i etnicznego piękna. Artisena!"

Egon Klank, Laboratorium Muzycznych Fuzji

"Są chwile, w których kwintet osiąga deszczowy nastrój, w którym łatwo jest się zatracić."

Dave Sumner, Bird is the Worm